Już można składać wnioski o świadczenie 500+ dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji

Na świadczenie uzupełniające mogą liczyć osoby, które ukończyły 18 lat i są niezdolne do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta została stwierdzona orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Orzeczenie to musi w dniu składania wniosku być ważne, tzn. nie upłynął jeszcze okres, na który została stwierdzona niezdolność do samodzielnej egzystencji. O świadczenie po spełnieniu wymogów ustawowych mogą się też starać emeryci. Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku emerytów, którzy ukończyli 75 rok życia i pobierają z tego tytułu co miesiąc z ZUS dodatek pielęgnacyjny nie oznacza to automatycznego uznania za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. Jeżeli nie będą oni w posiadaniu stwierdzającego ten fakt orzeczenia będą musieli być przebadani przez lekarzy orzeczników ZUS, by ustalić czy są osobami niezdolnymi do samodzielnej egzystencji.

Świadczenie uzupełniające nie będzie przyznawane „z urzędu”, a jedynie na wniosek. Formularze wniosków  o świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji o symbolu ESUN,  przygotowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zostały już udostępnione naszym klientom za pośrednictwem strony internetowej www.zus.pl, jak też w każdej placówce ZUS.

Decyzje w sprawie świadczenia uzupełniającego będą wydawane w ciągu 30 dni od wyjaśniania ostatniej okoliczności niezbędnej do jej wydania. W ciągu pierwszych dwóch miesięcy od wejścia w życie tego przepisu ZUS będzie miał nieco wydłużony termin na wydanie decyzji. Spodziewamy się dużej liczby wniosków w tym czasie. Tak więc na wydanie decyzji w sprawie wniosków złożonych do 30 listopada 2019 r., ZUS będzie miał nie 30, a 60 dni również od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji – wyjaśnia Wojciech Dyląg.
Maksymalna wysokość świadczenia uzupełniającego będzie wynosić 500 zł i przysługuje tym osobom, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. emerytury czy renty) albo łączna kwota tych świadczeń nie przekracza 1100 zł. W przypadku przekroczenia tej kwoty, wysokość przysługującego świadczenia uzupełniającego będzie relatywnie niższa. Wynika to z faktu, że suma świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. emerytury czy renty)  i świadczenia uzupełniającego nie może przekroczyć łącznie 1600 złotych. Od kwoty świadczenia uzupełniającego nie będzie odprowadzany podatek ani składka zdrowotna.
 
Dla przykładu: jeśli ktoś pobiera emeryturę, rentę lub inne świadczenie finansowane ze środków publicznych i łączna kwota brutto tych świadczeń wynosi 1 300, tak że po dodaniu kwoty świadczenia uzupełniającego w wysokości 500 zł suma przekracza 1600 złotych, to wysokość świadczenia uzupełniającego będzie wynosić  300 złotych. Po prostu będzie to różnica między kwotą 1600 złotych, a wysokością brutto emerytury, renty lub sumy tych świadczeń jakie ma osoba wnioskująca o świadczenie.